Εταιρία παιχνιδιών Ανέστη Ρωμαιόπουλου

Δείτε το αφιέρωμα μας στην εταιρία παιχνιδιών Ανέστη Ρωμαιόπουλου από την Θεσσαλονίκη.

Συνέντευξη του Ανέστη Ρωμαιόπουλου το 1990 που δημοσιεύεται στο βιβλίο “ Το ελληνικό παιχνίδι”.

<Από μικρός είχα να κάνω με παιχνίδια. Φτιάχνοντας καροτσάκια από κουτιά κονσέρβας

με καρούλια ραπτομηχανής για ρόδες, χειροκίνητα ξύλινα καρότσια με ρόδες από καπάκια κονσέρβας, μικρά βαποράκια με θυμίαμα για να βγάζουν καπνό κλπ.

Μικρή μεταλλική κατασκευή βαρκάκι από άγνωστο κατασκευαστή.

 Αυτή μου την κλίση φαίνεται πως την είχα κληρονομήσει από τη μητέρα μου, η οποία από μικρή πήγαινε στο πατάρι του σπιτιού κι έπαιζε με κούκλες που έφτιαχνε και έραβε μόνη της. 

Έπαιρνε ένα κομμάτι άσπρο πανί, έβαζε στη μέση λίγα κουρέλια και μετά τυλίγοντάς το έφτιαχνε το κεφάλι, το σώμα και τα άκρα. 

Κατόπιν έβαζε κλωστές στο κεφάλι για μαλλιά και ζωγράφιζε τα μάτια, τα χείλια, τα φρύδια με μελανό μολύβι. 

 Ο πατέρας μου ήταν ράπτης και από αυτόν έμαθα να ράβω στην μηχανή του, που στάθηκε η αρχή για το όνειρο μου. 

Όταν τελείωσα το σχολείο ο πατέρας μου είχε πεθάνει και ορφανός πια πήγα στο οικοτροφείο της Καστοριάς, όπου έμεινα εκεί και φοίτησα για τρία χρόνια. Επέστρεψα στην Θεσσαλονίκη το 1930. 

Επειδή έπρεπε να ασχοληθώ με κάτι, άρχισα να αναζητώ μια εργασία που θα ταίριαζε στην ηλικία μου. Στην αναζήτηση αυτή, συνάντησα τον Δούκη Χρυσό, γουνέμπορο από την Καστοριά, που είχα γνωρίσει κατά την διάρκεια της παραμονής μου στο οικοτροφείο. Βλέποντας ο Δούκης την ανάγκη μου να εργαστώ με πείρε κοντά του. 

Ο Δούκης είχε ιδρύσει ένα εργοστάσιο μαζί με τον Τουτουντζή και έφτιαχνε μικρά ζωάκια και κούκλες. Σε μένα ανέθεσε τη δουλειά μόνο του γεμίσματος, αλλά εγώ είχα ανοιχτά τα μάτια μου και το μυαλό μου για μάθηση. Έτσι, παρατηρούσα και τον τρόπο που δουλεύανε οι υπόλοιποι. 

Στο διάστημα των 5 μηνών έμαθα αρκετά πράγματα που με βοήθησαν τα βράδια που επέστρεφα στο σπίτι μου να κάνω την ίδια δουλειά, εξασκώντας κι όσα είχα μάθει στο οικοτροφείο. 

Βλέποντας ο αδελφός μου την προκοπή μου με παρότρυνε να προχωρήσουμε μαζί, καθότι ως τελωνειακός υπάλληλος, γνώριζε, σε αντίθεση με μένα, την αγορά. Έτσι προχωρήσαμε και γύρω στο 1934 δημιουργήσαμε την πρώτη μας κούκλα, η οποία ήταν πάνινη, και τα πρώτα ζωάκια. 

Η δυσκολία που συναντήσαμε στην κούκλα ήταν ότι θέλαμε να πετύχουμε την κατασκευή ενός σκληρότερου, σε σχέση με το σώμα, κεφαλιού. Αυτό το πετύχαμε φτιάχνοντάς το από τρία στρώματα υλικού. Κατόπιν πρεσαριζόντουσαν στο μεταλλικό καλούπι που είχα φτιάξει ο ίδιος. Έτσι, φορμαρίζονταν το κεφάλι και στην συνέχεια ζωγραφίζονταν τα μάτια, τα φρύδια, το στόμα και τα κοκκινάδια στα μάγουλα. Αφού τελειώναμε, το ενώναμε δια συρραφής με το υπόλοιπο σώμα. 

Αυτή ήταν η πρώτη μας κούκλα, που είχε ύψος 25 πόντους και πήρε το όνομα “υπηρέτρια” εξαιτίας της ποδιάς που φορούσε πάνω από το φόρεμα της. Η αγορά την δέχτηκε με πολλή ευχαρίστηση και έτσι προχωρήσαμε με περισσότερη όρεξη για δουλειά. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα πειραματίστηκα στην κατασκευή της κούκλας από χαρτόνι. Έβαζα το χαρτόνι στο νερό όλη νύχτα, το στράγγιζα, το άλειφα με κόλλα και το πρεσάριζα με πολλή δύναμη σε θερμό καλούπι. Το περνούσα με ένα στρώμα αστάρι και έπειτα το έβαφα. Το τελικό αποτέλεσμα και η εμφάνιση της κούκλας ήταν εντυπωσιακή.
Ταυτόχρονα ξεκινήσαμε και κούκλες με κινούμενα μάτια γιατί μέχρι τότε ήταν ζωγραφιστά

κούκλα φτιαγμένη από χαρτόνι
(παπιέ μασέ - papier mache) από άγνωστο κατασκευαστή.
Τα μάτια πάνε δεξιά αριστερά και ανοιγοκλείνουν.
Για περισσότερα δείτε εδώ

 Αργότερα δημιουργήσαμε μικρά αλογάκια σε τρία διαφορετικά μεγέθη.

Διάφορα άλλα παιχνίδια που κατασκέυαζε ο Ανέστης Ρωμαιόπουλος.

  Η ξενομανία του Έλληνα καταναλωτή και η προτίμησή του στα ευρωπαϊκά παιχνίδια ήταν πάντα έκδηλη.
Αποτέλεσμα όσο αφορά τις κούκλες ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες Ελλήνων κατασκευαστών, να μην επιτρέπουν οι περισσότεροι καταστηματάρχες στους Έλληνες κατασκευαστές να τις υπογράφουν, προκειμένου να τις προωθήσουν ως ευρωπαϊκές, κάτι που είχε αρνητική επίπτωση στην ελληνική παραγωγή.
Ο Ανέστης Ρωμαιόπουλος αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα, γιατί όχι μόνο τις υπέγραφε αλλά χρησιμοποιούσε τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου και όχι λατινικούς χαρακτήρες .

Κούκλα Ανέστη Ρωμαιόπουλου από τα τέλη της δεκαετίας του 1960’s.
Φτιαγμένη από βινύλιο τα χέρια και το κεφάλι, τα υπόλοιπα μέρη από κοκάλινο υλικό.
Έχει μηχανισμό για να περπατάει ο οποίος λειτουργεί, αν και κολλάει μερικές κάμποσες φορές, αλλά με λίγη καλή θέληση θα τα κάνει τα βήματα της!
Ο μηχανισμός κίνησης γράφει Mattel 1967.
Κούκλα με ιδιαίτερο τύπο και πολύ ωραίο ρούχο.
Ύψος 29 πόντους. Sold

Κούκλα Ανέστη Ρωμαιόπουλου από τα τέλη της δεκαετίας του 1960’s.
Η κούκλα είναι άριστης ποιότητας, μασίφ βινύλιο με πλούσια μαλλιά και πολύ όμορφα ρούχα που πιθανόν είναι δικά της, καλοραμμένα από καλής ποιότητας υφάσματα.
Η κούκλα βρέθηκε σε αμεταχείριστη κατάσταση, αλλά από το πέρασμα του χρόνου έχουν δημιουργηθεί στο βινύλιο κάποιοι λεκέδες, που ίσως στην φωτογραφία την αδικούν.
Sold